ևեթ համակրանքով չի վերաբերվել Հայ գրողների կովկասյան ընկերությանը, քանի որ դրա «նախաձեռնողները և հիմնադիրները կուսակցական՛ «գով շարժվեցին» և «հետևանքն՝ այն եղավ, որ վարչական ընտրությունների ժամանակ, օրինակ իսկական հայ գրող Շիրվանզադեն ընտրական՝ քվե չստացավ»։
Նույն հոդվածում, ընկերության վարչության կոչի մեջ արտահայտված այն մտքին, թե ընկերությունը հաշողություն է գտնում, հակադրվում է «Каспий» թերթի կարծիքը, թե՝ «աշողությունը միայն մակերևույթական է և թղթի վրա գոյություն ունեցող։ Իսկ ընկերության ներսումն արմատացել են այնպիսի պայմաններ, որոնցից նա պիտի անխուսափելիորեն կործանվի կամ դադարե իր նպատակին ծառայելուց»։
ՍԱՑԱԹ-ՆՈՎԱՅԻ ՇԻՐԻՄԸ
(էջ 385)
Տպագրվել Է Հր, 1912, 23 նոյեմբերի, № 259, ապա՝ ԹՔ, Էջ 224-1— 225, այնուհետև՝ ԵԺ IV, 220—221։ Արտատպվում Է Հր֊ի։
1Սայաթ֊Նովայի «Դուն Էն գլխեն իմաստուն իս» սկսվածքով բանաստեղծության տողերն են (տե՛ս «Գուսանք» Ա, Սայաթ֊նովա, լուս գցած աշխատասիրութենով Գեորգա Ախվերդեան, Մոսկվա, 1852, խաղ Ը)։
2Նկատի ունի Գևորգ Բաշինջաղյանի «Սայաթ֊նովա — կոչ հայ Ժողովրդին» հոդվածը (տե՛ս Աչ, 1912, 11 նոյեմբերի, № 252), որտեղ նա– առաջարկում Է համազգային հանգանակությամբ մահարձան կանգնեցնել երգչին։
ՀՐԱՎԻՐԵԼՌԻ ԻՐԱՎՈԻՆՔ ՉԿԱ
(Էջ 386)
Տպագրվել Է Հր, 1912, 30 նոյեմբերի, # 265, ապա՝ ԹՔ, Էջ 226-227, այնուհետև՝ ԵԺ IV, 221 —222։ Արտատպվում Է Հր՜ից։
1Տ. Նազարյանի «Կովկասի Հայ գրողների ընկերության առթիվ» հոդվածը տե՛ս Մշ, 1912, 16 նոյեմբերի, № 256։
2 Նկատի ունի Սեղրակ Մանդինյանի «Նամակ խմբագրության» հոդվածը (տե՛ս Մշ, 1912, 28 նոյեմբերի, № 265),
