Էջ:Իմամաթ.djvu/119

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

ընղհանրութհ ան։ նա հա՚լառակ է ստրկռւթ հան, և այո մասին Վիկտորիա թ ադուհիի դլւած թղթում իւր դո հունտ կա-թիւնն է յայտնում դերեվաճառութեան դէմ ձեռք առած մի թույների համար և առանձին համտկրութիւնն է ցւ՚յց տալիս որ թ ագուհին ժոզովրդխւ իրեն. հետ հաւասարելով, նրան է յանձնել պհսւութեան վարչութեան ղեկը (պուրլամէնտին)։ Նապօլէօն 1Ա-ի դրած թղթի մէջ հրամայում է հեռանաք դա ^ՒՍք փաոհ>ի$1 մերկանաք յւսփշտակած կարոզութիւնից և երկիրը յանձնել ժողովրզին, որ ինքն իրեն կառավարէ Լիարհրդարանով)\ Չանսալու ղ էպքում, սւդառնում է Կեսարին խայաառակ անել թշնամինել, ձեռքով, որոնք դղրդացնելով ու զ ողղողացնելով պիտի պաշարեն գհղարւեստի մայրաքաղաքը և նրան մատնեն սոսկալի անարգանքի։ Ալի փաշային դրած նամակում յորդորում է Արդոլլ֊Աղիղին ժողովրդի նեզկայա ցուցիչներից ժողով դւււմարեք և արդարութհամր դատել աղ֊

գարնակութիւնը՝. Իրեն Ադրիանուպօլ աքսորելու համար ա՝

ւ

րած անիրաւութիւնը յիշեցնելով, յորդորում է գգաստանաի հակաս ակ պարագային մերձաւորների ձեռքով խողխսղւիլը, անեհատնալը իմացնե լով, յայտնում է3 որ Ադրիանուպօլն էի սրա նման ուրիշ շատ քաղաքներ էի պիտիւսնթատւի նրա իշ խանութիւնից, պիտի յսնձնւի նորանոր կաս ավարիչհերի ու թադաւորների։ (Այս երեք նամակն էլ գրւած է 1866-7 թ. (ելրիանուպօլի աքսորավայրից): «Թէհրան» վերնագրով տւած Լռհի մէջ Բէհան բացատրելով, թէ մարդկութեան թշնամիները կրկին են.II. խստապահանթ կղերը իրենց երևակայական տեսիլներով և դժոխքի տանթանք)ւհրով սարուսփհցնելով Ժողովրդին կորզում են նրա սոված մանուկների հացը, և Բ. անսահման իշխտնապետները իրենց սլավ ու հրով մերկացնում են թշւաոին ու այրիին իրենց մարմինը ծածկող ու