յայունւելու է աշխարհին։ Ինքն Աոաւածային հսդին անդրադարձտւ Բէհայիււբսաւմ և նրա շրթ անքներից քարոզեց բա նբ, հիմնեց օրէնքը, հաստատեց կարգերը, սահմանեց պար* տականութիւնները։ Աստւած մի է, ոչ որդի, ոչ զուգակից, ոչ հաւառարւսկից, ոչ էլ ստորագառ չանի։ Բէհան սոսկ մարդ էր. մարմինը մարդկային—հոգային, ինչպէս բոլոր աբարած՜ ներինը։ միայն Շստւածային հոգին այնտեղ բնակելով, Բանը
V /
քարոզեց մինչև կտակն աւանդեց թողեց համարձակ (՜*7ւ*> մայիսի 1892 թ>՝)> խոստանալով հազար տարի յետո մի մար ղարէ ուղարկելու կրօնը վերանււրողելու և հինգ հար իւր հազար տարի յետո կրկին մարղկութեան յայունւելու։ Աստւա ծութիւնն անմարմին է, մարմնաւորութիւնն էլ չի կարող Աստւած՜անալ։
48* Աքէի զօըա՚եոցից դուրս դաքուց յետո, Բէհան բեր-զից կէս փարսախ հեռաւորութեան վրա մի կալւած ղնեց, Կասրի-Բահչէ անունով, որտեղ առանձնացաւ ընտանիքի և մտերիմների հետ։ Նա հտզիւ էր կալւածքից դուրս զալիս, իսկ եթէ բերդ գնալու կարիք էր լինում, նա ձիաւորւում տանից դուրս էր դալիս արևը մայր մտնելուց երեք-չորս մամ յետո, որդիների ուղեկցոլթեամբ և գիշերն էլ անպատճառ վերադառնում էր։ Տանը կեանքի մեծ մասը անցկւսցբեւ է իւր դաելիճում, ուր թելադրում, կամ դրում էր պատդամները և ընդունում էր հետևորդներին։ Շատ էր սիրում նոյնպէռ իւր պարտէզը, խիտ ծառաստանը, որի շւաքի տակ յսւճախ, և շրջակայում քարոզում էր ունկնդիրներին: Աքէ մտնելիս առ ու թին անգամ նա ի թալ նալից Քարմէլ լեռան ստորոտը, որտեղից անմիթաւգէս լեռան վրա բարձրանալով մեծ հաճոյք ստացաւ գեղանկար տեսարանից, ընդարձակ հորիզոնից, որից շատ շուտ իթ)ւելու ^ զօրանոցում բանտարկւելու էբ
