աչքեր և մազեր, սպիտակ մորթ երկնային, ճոխ մորուք ու մազեր ունէր։ նա ամէն առաւօտ վաղ մաքրւելուց յետո, կարճ խոյրը (պարսկական գտակ) ծածկում և նստում է իւր գործի սեղանի առաթ գրած յասաւկ թիկնաթոոին, որին ոչ ոք չէր կարող խանգարել, մինչև ինքը չպահանթէր։
Ինչպէս պատ$1՚ում է Միրզա հէլիլը, որի անւանը Բէհան տւած է «Իշրագաթ» չոհը, որը մնացեք է մօտ երկու ամիս Կտսրի բահչէում, Բէհայի դէմքը այնպիսի քաղցրութիւն, այնպիսի քնքշութիւն էր արտայայտում և այնքան ղրսոիչ Լր, այնպէս խոր ակնածութիւն էր ներշնչում, որ ներկայացողը չէր կարողանում մի քանի տեսութեամր, մի քանի մամովրաւականանալ։ Շատ շատերը մի քանի անգամ դիմել և նորից թոյլտւաթիւն են խնդրել Պարսկաստանից, Հնդկաստանից, Թ ուրանից նրան կրկին ու երեքկին անդամ տև սութեան գնալու՝. նա անչափ համեստ էր վարւում ներկայացողների հետ և սիրալիր կերպով հարցնում նրանց վիճակը։ Մի անդամ իւր ներկայութեան մի յայտնի ենդիկ հետևորդի ընդունելիս, երբ վերթինս չոքեց ու երկրպսպեց, Բէհան նրան արգելեց ու ասաց.—ճԵրկրպադեցէք միմիայն Արարչին, Ամենակալին, որ երկնքումն է, միայն նա է երկրպադելի, իսկ այս րոպէին ձեր դէմ ՝ նստած է մի բարեկամ, ձեզ նման համահաւասար հողից ստեղծւած»։
50. Բաբը և ապա Բէհան ահաւոր աշխատութիւններիւքէթ հազարից աւելի անդամ կրկնել են և պսւխարակել են իսլամի &հաղիսները» գրողներին, իբրև Աներեոյթի հետ յուրարերութիւն ունեցող պաադաւէներ տւոդներին. մանոո անդ մեկնիչէւերին (միւրէին), որոնք ՛հուրանի ամէն մի նախադաոութիւնը և իւրաքանչիւրրաոր 72 կերպ բացատրելու էին տքնել։ Այսպիսիներին ընդհանրապէս ճհիաի-շանիէ» (հերձ-
