9. Մէհթին, հօբ մահւանից յետո չորս հինգ տաբի երե՜ ց ալ իւբ այ իններին։ Օտարները պատմում են, որ նրան էլ սպանել տւին, հորը գցեցին, կամ թունաւորեցին ի՝ա։իֆի գործ՜ակալներ ր։ Հայց էքիւ թ1տ©նւփ (շէրիական—ուղղափառ.) կամ իսկապէս Իսնու սւշսււփ (տասներկու իմամներին Ալիի շա» ււաւիղներին հաւատացողները) շիաները հաւատում և գաւանամ են, որ այս անձնաւորութիւնը հուրանում իրանց խոստացւտե Մէհթին էր որը իր կեանք ամիրապետների հալած անքից փրկելու համար, Բաղդատի մօտերքը, Քեաղիմէյնից հիւսիս Սուրրէ Մէրրա կալւածքում փակւեց 73 տարի, որբ կոչւում ;է զի) աբեթի սուքոս (փոքր աներեոյթ տցում)։ Այդ եօ թ անասունը երեր տար-ւա ընթացքում Մէհթին կառավարում էր իր շիա հօտր նաիրներով (փոխանորդ օգնականներ)։ Չորս հոգի իրար յաջորդեցին Այդ ժամանակամիջոցում։ Այս աներեոյթացումը տարակուսանքի առիթ էր ժամանակին շիա հաւատացեալների համար, որոնցից շարունակաբար ուխտաւորներ էին գալիս, իրանց Իմամին ահտգին 1ոէրներով և թէև խիստ փափագում էին անձամբ տեսնել, ցաւերը բացատրել, որոշումն ու վճիռը ստանալ և օրհնութիւնովը վերադառնալ, բայց նու ի բները (օգնական) այլ և այլ պատճառ աչւանութիւննեբով, իբր Իմամի հը-րամանով՝ ոչ ոքի չէին թողնում անձամբ ներկայանալու:
համաձայն Իմամ Բաղրի և հաֆէրի տւած որոշումներին, մահկանացուհերը որքան որ առաքինի և արդարասէր լին էին, կարող էին դարձեալ մոլորւել, ոխարել, ինչպէս մոլորւած էին և սխարած սիւննի ամենանշանաւոր իւլէմաները Աբու և անի ֆին և ուրիշները։, հիա իմամների Իռթիֆթ աների համաձայն՝ մահկանացուն չի կարող արդար և ճշմարիտ վճիռ կայացնել, քանի որ ամենագիտուն մարդն էլ՛ թէև համաձայն շէրիաթի, բայց դարձեալ իր խելքով, ղատողութեամբ է եղ-
