Այս էջը հաստատված է
4. Տե՛ս 6-րդ նամակի № 3 ծանոթությունը:
5. Հրացանը Անիի հուշարձանների և թանգարանի պահակի համար էր:
6. Խոսքը հավանաբար Զաքարե ամիրսպասալարի օրոք կտրված և մեզ անհայտ դրամի մասին է։
10. ՆԻԿՈԼԱՅ ՅԱԿՈՎԼԵՎԻՉ ՄԱՌԻՆ
(էջ 27)
Բնագիրը՝ ՍՍՀՄ ԳԱ Լենինգրադի արխիվում: Տպագրվում է առաջին անգամ:
- Հիշյալ երգարանը, որը հետևյալ մի քանի նամակներում անվանվում է նաև ոտանավորներ, պատկանել է ոմն Քրիստափորյանին: Թորամանյանի խնդրանոք Ն․ Մառը հսկում էր այդ գործի տպագրությունը Պետերբուրգում:
- Տե՛ս 5-րդ նամակի № 4 ծանոթությունը:
- Տե՛ս 1-ին նամակի № 1 ծանոթությունը:
- Տե՛ս 3-րդ նամակի № 1 ծանոթությունը։
- Տե՛ս № 1 և № 3 նամակները:
- Տե՛ս 8-րդ նամակի № 5 ծանոթությունը:
11. ՆԻԿՈԼԱՅ ՅԱԿՈՎԼԵՎԻՉ ՄԱՌԻՆ
(էջ 28)
Բնագիրը՝ ՍՍՀՄ ԳԱ Լենինգրադի արխիվում: Տպագրվում է առաջին անգամ:
- Տե՛ս 5-րդ նամակի № 4 ծանոթությունը։
- Տե՛ս 7-րդ նամակի № 1 ծանոթությունը։
- Տե՛ս 7-րդ նամակի № 2 ծանոթությունը։
- Տե՛ս նամակ № 9։
- Տե՛ս 7-րդ նամակի համար 1 ծանոթությունը:
- Տե՛ս 2-րդ նամակի համար 5 ծանոթությունը:
- Տե՛ս 9-րդ նամակի համար 5 ծանոթությունը:
- Անին իբրև պետական հող ամեն տարի տրվում էր կապալով՝ անասուններ արածացնելու և խոտհարքի համար: Այդ հանգամանքը մի կողմից դժվարացնում էր Անիի հուշարձանների պահպանությունը, մյուս կողմից վանահորը զրկում նույն հողերի եկամուտից: Նկատի ունենալով վերոհիշյալ վնասները, Անիի վանահայրը ստիպված, հաճախ ինքն էր գնում այդ հողերը աճուրդարարներից:
Հետագայում պրոֆ. Մառին հաջողվել է հանել այդ հողերը պետական կալվածքների մինիստրության տնօրինությունից և դնել Կայսերական հնագիտական մասնաժողովի իրավասության տակ, որն իր հերթին նրանց օգտագործման իրավունքը հանձնել էր Անիի վանահայրությանը,
- Տե՛ս 7-րդ նամակը:
- Տե՛ս 8-րդ նամակի № 5 ծանոթությունը:
- Տե՛ս 10-րդ նամակի № 1 ծանոթությունը։
- Տե՛ս 1-ին նամակի № 1 ծանոթությունը:
- Տպագրված է՝ Ն. Մառ, «Անվոյ շարք»համար 2, տախտակ VI, 1908, ս. Պետերբուրգ։
