1
Առ բռնաւորն Դիոնիս դիմի մէրս սուսիր ընդ մէջ
Կալեալ զնա կապեն դահիճը, զի՞նչ այս սուսեր ասա ցմեզ.
Խրոխտայ գազանն կատաղի, «Ի բռնաւորին փրկել զքաղաքն»,
Զայս կրեսցես դու ի խաշին։
«Կամ պատրաստի ի մեռանիլ և ոչ խնդրեմ ինձ խնայել,
Այլ թէ կամիս ինձ ողորմիլ, յերիս աւուրս խնդրեմ պայման,
Ի տալ զքոյրս ի կնութիւն, քեզ յերաշխիք բարեկամ իմ։
ԹԷ ես փախեայց, կախե՛ս զնա։
Աստ ծիծաղի արքայն ծաղու, սակալ խորհեալ պատասխանէ 10
Քեզ պարգևեմ զերիս աւուրս, այլ թէ լուծցես դու զպայման,
Նախ քան զդարձ քո աստ առ իս, նա պատժեսցի փոխանակ քո.
Այլ քեզ թողում այժմ պատմել։
Եկեալ նորա առ բարեկամն, «Արքայն կամի ի խաչ հանել
Զիս վասն չար գործոց իմոց, այլ[1] ինձ դեսիս աւուրս
Մինչև տացից զքոյր իմ իւր առն, կեաց առ արքան ի պատանդի[2]
Մինչև դարձայց փրկել զքեզ»։
Եւ մտերմին գրկեալ զնա լռին, դիմի առ ոռնաւորէ
Աստի չուեալ բարեկամին, և չև ծագեալ երրրրդ աւուրս,
Նա տայ զքոյրն յամուսնութիւն, փութայ անդրիս մեծ տագնապով 20
Զի մի պայմանն լուծեալ անցցի։
