Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 2 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 2).djvu/335

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

ցին ի գերութիւն զհայր իմ, զմիակ ապաւէնն իմոյ մանկութևան։ Անդանօր ետես զիս Տէոբալդ, սիրեաց զիս, և արար երանելի յամենայն կանայս։ Եւ հնար ի՞նչ է ինձ՝ չառնել տօն յաւուրս յայսմիկ։ Ես մինչև ցօր մահուս ունիմ պահել զդոյլս ղայսոսիկ, որ որպէս զպաշտատականս օժտից իմոց, և ոչ երբէք զանց արարից չալուրա յայսմիկ երթեալ ի ջրհորն կոյս զմտալ ածել զիմ թշուառութիւնս. և զայս սագրէ ինձ իմ դատողական զօրութիւն երևակերպել ի պատկերս կենդանիս զառաջին հայեցուածս, զառաջին բանս իմոյ Յէոբալդի, և զայս սադրէ ինձ՝ իմ սիրտ։