Էջ:Կաղանդչէք առ մանկտին.pdf/30

— 30 —

Գ Ի Տ Ո Ւ Թ Ի Ւ Ն

Ծեր գիտական մը՝ խոշոր գիրքերու մէջ թաղուած, իւր աշխատութեան սենեկին մէջ նստեր էր, ուր կրակարանը կը բսրբոքէր փայտի հաստ կոճղեր: Յանկարծ սենեկին դուռը կը զարնուի, եւ գիտնակին «մտէք» հրամանին վրայ ամենաանմեղ եւ ամենապարզ փոքր աղջիկ մը ներս կը մտնէ:

—Պարոն գիտնական, կըսէ աղջիկը, մօրս կողմանէ կուգամ խնդրել ձենէ քիչ մը կրակ, որպէս զի մեր կրակարանը արծարծենք:

—Սիրով կուտամ, սիրելի զաւակս, բայց կրակը դնելու աման մը ունի՞ս:

—Ահա ձեռքս, կըսէ աղջիկը:

—Բայց ձեռքերդ կայրի:

—Ո՛հ, ո՛չ:

—Բայց ի՞նչպէս կրնայ լինել:

—Տեսէ՛ք, այսպէս կընեմ եւ ամենեւին վտանգ չկայ, ըսաւ աղջիկն, կրակարանին առջեւ ծռելով ձեռաց ափին մէջ մոխիր լեցուց եւ վրան մէկ քանի վառ ածուխ