Այնքան աղվոր, այնքան աղվոր, աղվոր ես դուն,
Անձբևեն վեբջ, սա գաղտին մեջ, վայրի ծաղիկ,
Որ դիմացի անտառն ամբողջ քեզմով գինով,
Աը փսփսա գեռ շլսված խոսքեր սիրո։
Այնքան աղվոր, այնքան աղվոր, աղվոր ես դուն,
Որ արևի շողերուն տակ, վայրի ծաղիկ,
Դուն ալ կարծես արև ըլլաս գետնեն բխած,
Ծառերն համակ քեզ կը նային սոսափելեն,
Կարծես կուլան հուշիկ, հուշիկ, վայրի ծաղիկ,
Այնքան մոտիկ, բայց և անհաս գեղեդ հարբած։
Վայրի ծաղիկք անտառը այս քեզմե հեռու,
Հիմա արդեն կախարդանքի գողով Է լի։
