Այս էջը սրբագրված է
ԱՉՔԵՐՈՒԴ ՄԵՋ
Աչքերուդ մեջ կան երկինքներ
Ու աստղեր կան հեռու, գերող
Ու ես ծարավ անվերջ լույսի
Կխոյանամ աստղերն ի վեր:
Ինչ փույթ, թե երթն առնե դարեր,
Ինչ փույթ, թե դուն հեղես կայծեր,
Պիտի նորեն թռչիմ անկանգ
Անհունն ի վեր դեպի եթեր:
Այրվիլ աչքիդ կրակներով
Մկրտվել է սիրո բոցով,
Ո՞վ չէր ուզեր ողջակիզվել
Սիրո նման կրակներով:
ԱՆՁՐԵՎ ՈՒ ԾԱՌ
Փոքրիկ մը սուր շառաչեց,
Փոշոտվեցան հող ու երկինք,
Ծառ ու ծաղիկ փոթորկեցան,
Փոթորկեցանք, օ՜, նաև մենք:
Տարափին տակ համբույրներուդ
Կարկտահար դարձա ես ծառ,
Մերկ ոստերս քեզ պարզեցի
Ու գոչեցի ահեղաձայն.
-Որքան ուզես, երկինքներեդ
Մաղվե որպես անձրև վարար,
Բայց ծաղիկը պտղող ծառին
Կարկտահար մի՛ բերեր վար:
Ու դուն դարձար խելոք անձրև
Եվ ես դարձա պտղատու ծառ:
