Էջ:Կարոտի Ճամփաներով, Թորոս Թորանեան.djvu/46

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

մոտ, ձայնեցին ուրիշներ․․․ բայց քարեն քիչ անգին կարելի է․կլկկ․․

Նկարվեցանք քարեն քիչ անդին ։ Ընկերոջս զայրու սակայն կկաթեր դեմքին վայրեն ու խաչին․․․

— Ահմետ, ձեր մեջեն որո՞ւն ձայնը լավ է, ըսե տեսնեմ։

— Ի՞նչ կա որ։

— Ով որ լավ ձայն ունի, թող երգե․ Իսկ ես ձեր երգի փոխարեն ֆրանսերեն կերգեմ։

— Երգեիու փափա՞ք ալ ունիս, ըսավ ընկերս, պառաո երգի․ սա ժը նը քոմբան փա․․․ —Եղբայր, սա հայ մեռելները հիսուն տարիե ի վեր աղոթք մը չեն լսած, շարական մը չեն լսած։ Քու քաջ շուշեցիներդ փախած են այս սքանչելի գուղին, բայց ահա կտենես, որ Վանա ծովին դիմաց ,Սիփանա սարին դիմաց, մշտախոոս