Էջ:Կարոտի Ճամփաներով, Թորոս Թորանեան.djvu/77

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

Վանի մեջ ծնած հայ մարդու այս երգը կրակ լեցուց մեր խոհերուն վրա մուրճ մը եղավ զարնված երկաթին, զայն ավելի ևս կոփելու համար։

Վարը թուրք կիներ առվին վրա բուրդ ըկլվային ու կերգեին։ Բուրդերը դիզած էին տափակ քարերու վրա ու խոշոր փայյտերը բարտելով կծեծեին բուրդը։

Ավելի լավ չէ՞ր, որ մենք սինեմա նկարել չգիտենայինք ու