Էջ:Կարոտի Ճամփաներով, Թորոս Թորանեան.djvu/93

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

որքան ջարդած են խաչքարերը, որոնք տապալած են գերեզմանաքրերը․․․ Ահա իսկական գերեզմանատունը Հայոց, որ բլուրի կողքին կերկարի ու կլայննա արևին դիմաց ու ծովին, կապույտ Վանա ծովին․․․ -Ախ, այստեղ մեռնեի և գերեզմանես անվերջ գիետեի ծովը Վանա, ըսավ ընկերս ։ Սեղմվեցավ կոկորդս, կարծես արցունքը ոչ թե աչքերես պիտի գար, սյլ կոկորդես, որ փակվեցավ Հայուն անկշռելի տառապանքովը։