Jump to content

Էջ:Կոմիտաս ֊ բանաստեղծություններ.djvu/35

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

ՄԵՆԱՎՈՐ

Երբ անտառում լուսնի ծովը,
Սիրո հովեր,
Սողոսկեցան ծառե ծառ
Ու սարե սար,

Եվ ամեն մարդ՝
Գտավ մի վարդ
Սրտիկին զարդ,

Ես մենավոր մտա տուն,
Ինձ մխիթար գտա քուն,
Որ աչերուս կապեց մեջ
Ու տարածեց վերարկուն։

— 37 —