չուխա, չիթ, ապրշմեղէն, տան զիննաթ, ձեռագործ և այլ մանր մունր ապրանք։
Ֆր. Մա պարոն Սաֆար, ձեր վաճառականքն ինչպէս ճանապարհ կանեն այնքան ապրանօք էն ձեր մեծ և լայն տարած երկրուցե դէպի Հնդկաստան, Ռումելի, Արաբստան և այլ աշխարհ, չուն որ ձեր երկրումն ծով և նաւագնացութիւն չկայ։
Սաֆ․ Խիստ հեշտ և սաֆայով, զարա երբ որ շատվոր են և շատ ապրանք կայ, կարավան կու դառնան, և ունեն իւրեանց քեարնավրաշին, չավուշն է թֆանգչին,օսմէն փասաթովն ապրանքն ուղտերն է ձի կամ ջորի կու բառնան. Ախրեան, ձիաւոբ, ինչպէս մին մեծ օրդու կուգնան ու ամենրք քեարվանբաշու հրամաւն աստ կամ անդ իջևանեն. ունեն իւրեանց հետ ամէն թուրլու տեսակ թոշակ և զախիրայ ուտելիք ինչ տեղ որ կուզեն, վրան և չադիր կուտան, և իւրեանց պէտքն կամ կարիքն լի ալի կատարեն․ յետոյ խրեանց ճանապարհն յառաջ գնան։
Ֆր․ Զարմանալի ճանապարհ ա, և առաւել մեզ, որ չենք տեսել, մա էտ խօսքդ կարավան ինչ լեզու ակամանչ ասել։
Սաֆ․ Մեզ էլ մեծ զարմանք ա երբ որ նաւի հաքաթ կու լսենք։ Կարավան որ թուրքն քեարվան կասէն հայոց լեզու ա ասելն սաքի կարող վանելոյ, որ աշխարհօրէն կասեն ղարշու կենալու կարող։ Ես էլ Սպահանայ կարավանի հետ եկի Թարվէզ։ Տեղէն Արզրում, Թօխաթ, միջչև Իզմիրն և Իզմիրու նաւ մտայ, չորս ամսուցե հասանք Թասիլն․ ինչ տեղէ էս օր ինն օր ա որ քաղաք եմ մտել։
Ֆր․ Տեղս շա՞տ կու մնաս։
Սաֆ․ Պիտի մնամ մինչև որ ապրանքս ծախեմ, թէ որ ծախս հետացաւ, բեկերիս մօտ ապրանքս կը թողնում, կանեմէ Մոսկովի վերան Աստուծով տուն կերթամ։
Նուրիջանեանների ապարանքը նորից
