Էջ:Հայ ժողովրդական դիւցազնական վէպը.pdf/41

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

10

գասիթ Հնոջը ա ան ում՛ կ\)ասուն. զմեշկիկ \\ուլթանը (ճանապարՀը նորա հրկրի մի^ով կր անցնում՝11 տեսնելովդ նորան պաաուՀանից, կշաամիում՝ կ նորան դաւաճանութեան Համար ես մենամարտութեան Հրաւիրում՝ ք գաւիթ ընգունում՝ կ Հրաւկրը եւ երդւոււՐ իւր խաչ֊ պաարապով վերադառնալ եօթ օրից յեաւ

Ւպյց անցնում՝ են եօթը աարի^ ես երդ֊ ման մասին մոռացւում կ ։

Փ Ո * Ր ՄՀՆՐ

գաւթին եղաւ մի որդի՝ ՄՀեր/11 \\որա մանկութիւնը նոյնպիսի դիւցաղնա֊ կան կատակներովդ կ զարդ արւած ^ ինչսլկս ՔրՀ^ րարինը պարսից ք Վ^ասիլ^յ իուսլայեւինը ռոս֊ սաց վկպերում՝. ում՝ ականֆից կ քարշումա֊ կանՀն կ Հանում՝, թ^ւից կ քարշոսմ՝ թեսը պոկ ում11 յյասունի մեծամեծներըգանգաաում՝ են գաւթին, որ նորա որդին քաղաբի բոլոր մա֊ աալ սերունդը բնա^ին^ կ արել* րա/^ ինքն Հայրն եւս արդկն անզօր կ Հան դի սան ում՝ իկ* որգոս կաւո ակն երին վեր^ դնելու. ^Հերը կո֊ւի կ բռնսոսմ՝ Հօր Հեա ես՛ միայն Գ^բրիկլ աակը իջնելովդ երկնից՝ բաժանում՝ կ երկու սին. գաւիթ անիծ ում՝ կ որ դուն եւ իէնդրոսմ՝ սաը֊ ծուց նորան սերունդ չաալ+ նեղացած Ա*Հերը Հեռ ան ում կ խլաթէ

գաւիթ նկաաում՝ կ^ որ իւր իաչը ա^ թեւի վերայ սեւացել կ% իսկոյն յիշու֊մ՝ ի*՜ր երդէ/ան մասին ես վճռոլմ՝ գնալ ՀՀմեշկիկ