Այս էջը սրբագրված է
— Երբ որ դու տվիր, ես էլ տվի։
Պռավի տղեն ասավ.— Ես թաքավորություն ուզում չեմ, ես քու ախչիկդ եմ ուզում։
— Ո՞ւր ա իմ ախչիկը։
— Էն ա մեր տանը։
— Դե գնա բի, տվի որ տվի։
Գնաց ախչիկն առավ, էբեր օխտն օր, օխտը քշեր հրսանիք արին, ջուխտ թաքավորնին դրան հասցրին իրան մուրազին։
Աստծանե իրեք խնձոր վեր ընկավ, մինն՝ ինձ, մինն՝ ասողին, մինն էլ՝ լսողին։
