Էջ:Հեքիաթ8.pdf/27

իր կուշտը։ Օխտն օր ու օխտն գշեր հրսանիք են անում, ուրախանում...

Ասծանե իրեք խնձոր կաթի, մինն՝ ասողին, մինը՝ լսողին, մինն էլ ալամ աշխարհին։