Jump to content

Էջ:Հեքիաթ8.pdf/280

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Ղասաբ-օղլին ճիպոտը վերցնում ա։ Թագավորի շլինքին տալիս ա, վեր ա գցում։ Նորից գնում են թագավորի օթաղը, էն տղին հարսանիք են անում, նրան ընդրում թագավոր։

Ըստըծանե իրեք խնձոր վեր ընկնի, մինն՝ ասողին, մինը՝ լսողին, մյուսն՝ ալամ աշխարին։