պին տանելիս մի ձուն չէիր կերել ու գաթի պռնգիցն էլ չէիր կերել... կարալ լէի՞ր համբերես ու գաս տանը հաց ուտե՞ս։ Ծերունին զարմացավ, թե աղչիկը իր արածը ո՞նց իմացավ ու սուս կացավ։ Ախար նա՝ խեղճը, գլխի շէր ընկել, որ իր աղչկա կապանքն էն էր, որ էն տղերանցը հասկացրել էր, թե իր ամիսներն ու տարին ին էկել թըմամել են, ու թէ ինքն էլ լրված-լուսնի պես հասած ա... Մյուս օրը ըռավոտը վաղը՝ գշերհանտ աղչիկը վեր կացավ, տուն ու դուռ հըվաքեց, օթախը վեր քաղեց, թամուզեց, զուքեց, զըրթարեց, օչախր վառեց ու կերակրի թադարեք տեհավ։ Երբ որ պարդ լիսացավ, հորն ասավ.— Ապի, գնա, էն տղերանցը Համեցեք արա մեր տունը, թող գան քոլ օջախը մտնեն, քոլ մի կտոր հացը կտրեն։ Ծերը գնաց էն տղերանցը կան լեց իր տունը։ Տղերքը Համաձայնեցին։ նրանք սրտով ուզում էին միամիտ ծերի խելոք ազչկան տեսնել։ էկան,, աղչիկր նրանց շատ քաղաքավարի ընդունեց։ Հետները զրից արավ ու ասավ.— Շատ ցավում եմ, որ իմ Հերը իրա միամրտությունով ձեղ նեղացրել ա, ձեր ասածնին լի Հասկացել, ձեզ պես արժանավոր ղոնախնոլ, ճամպի ընկերն ան իր տունը լի Հրավիրել, դռնեդուռ ա գցել ձեզ անծանոթ էս դեղում։ Հըմի ես խնդրեցի, որ գաք մեր տունը, մեր մի կտոր Հացը կտրեք ու ետո բարով գնաք ձեր ճամպեն։ Աղչիկը հետը զրից էր անում, հետն էլ կերակուրը պատրաստում, Հացի թադարեք տենում, դուս ու տոմ։ անում։ Անծանոթ տղեքը աչքները աղչկանը գցած՝ թամաշ ին անում, ոտից գլուխ լափում։ ՏեՀան, դրուստ որ աղչիկը Համ շատ խելոք ա, իմաստուն ա, Համ էլ շատ սիրուն ա։ Միայն չէին Հասկանում էն ընլիցն ա, շատ ամալելոլցն ա, թե մորուց ա, ալքերի մինը վախտ֊ վախտ շլություն ա շանց տալի։ Տզերանցի մինը վերցնում ա, խորՀրդավոր ասում իր ընկորը.— Օթախը շատ լավն ա, ամեն բան կարգին, սարգին՝ թե նեբսից, թե դրսից, ամա ափսոս որ օջախի բրխուրակը մի քիչ, մի այնոյին ծուռն ա։ Աղջիկը գլխի ա ընկնում, որ խոսքն իրան վրա ա, ձեռաց ետ ա դառնում ու քաղաքավարի ասում.— Մեր պատվական ղոնախնի,
