Jump to content

Էջ:Մաքսիմ Գորկի ֊ Բանաստեղծություններ և լեգենդներ.djvu/131

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

համար անսպասելի է, Դու այնքան հմո՜ւտ էիր թաքցնում քո համոզմունքները։

ՏՅԱՏԻն Դա գործին չի վերաբերում:

ԶՎԱՆՅՈՎ Եվ հանկարծ... Տարօրինակ է: Դու ինտելիգենտ ես... Մենք ինտելիգենտներ...

ՏՅԱՏԻՆ (ծիծաղելով) Նրանք՝ ինտելիգենտներ:

ԶՎԱՆՅՈՎ Մենք հանդիսանում ենք այդ եզների իշխանության օրինավոր հաջորդները ..

ՏՅԱՏԻՆ Ագիտացիա՞ ես մղում:

ԶՎԱՆՅՈՎ Մենք՝ մարդիկս, որոնց համար իդիոտների ինքնակալությունն այնքան տանջալից էր...

ՏՅԱՏԻՆ Թո՛ղ։ Ես հիմարի դեր չեմ խաղում: Եվ թո՛ղ Շուրային հանգիստ։ Դուք այնտեղ հալածում եք նրան։ Տե՛ս, ես խաղաղ մարդ եմ, բայց մինչև որոշ սահման: (Գնում է բուֆետ)

ԶՎԱՆՅՈՎ (սրբելով դեմքը թաշկինակով) Անպիտան։

Վարվառան և Դոստիգանը շատ արագ դուրս են գալիս դահիճից.

ՎԱՐՎԱՌԱ Իսկ Մելանիա, մորաքույրը ո՞նց:

ԴՈՍՏԻԳԱեՎ Մտածի՛ր, ինքդ գլխի կընկնես,խելոքուհի՛:

(Արագ անցավ բուֆետը)

ԶՎԱՆՅՈՎ Ինչի՞ մասին է նա:

ՎԱՐՎԱՌԱ Այդ քեզ չի վերաբերում: Ինչո՞ւ ինձ չկանչեցիր խորհրդակցության՝ պարենավորման մասին: