ՔՍԵՆԻԱ (գնալով) Կիրակի օրով: Անհավատնե՛ր: Անաստվածնե՛ր:
ՌՅԱԲԻՆԻՆ Բարկացկո՛տն է: Ուրեմն որոշեցինք. առավոտ ժամը վեցին ուղարկիր մեր զինվորներին, նրանք կվերցնեն ալյուրը և կտանեն՝ կեսն իրենց, կեսը՝ գործարան ուղի՛ղ զորանոց: Կնանիք իսկույն կտեսնեն, որ բոլշևիկները ոչ միայն խոստանում են, այլև տալիս են: Պա՞րզ է, անտառի՛ սատանա:
ԴՈՆԱՏ Հասկացա: Քեզ, ասում են, վռնդել են էսօր միտինզիցը:
ՌՅԱԲԻՆԻՆ եղել է էդպիսի դեպք։ Ուժեղ է Էսէռը մեր քաղաքում:
ԴՈՆԱՏ Կծեծեն քեզ մի անգամ, ՌՅԱԲԻՆԻՆ Անհնարին չէ։
ԴՈՆԱՏ Բարիշել նրանց հետ չի՞ կարելի:
ՌՅԱԲԻՆԻՆ Ո՛չ մի կերպ: Այ, կքշենք սա. վետից- նու, էն ժամանակ, կարող է պատահի, հենց իրե՛նք կուզենան բարիշել:
ԴՈՆԱՏ Դժվար է ինձ համար հասկանալ ձեր գործերը:
ՌՅԱԲԻՆԻՆ Տեսնում եմ: Քեզ, մանկի՛կս հարկավոր էր էսէռ լինել, սխալմամբ ես դու մեզ հետ։
ԴՈՆԱՏ (բարկացած) իմ սխալը՝ քո գործը չի՛:
ՌՅԱԲԻՆԻՆ Իմ գործը չի՛... Ըմմ.. Նու, լավ: Ի՞նչ է՝ թեյ-մեյ:
ԴՈՆԱՏ Իսկո՛ւյն:
ՌՅԱԲԻՆԻՆ Ուտելու է՛լ: Ախորժակս շատ լավ է, իսկ ուտելու բան՝ չկա՛:
