պոէմը միսւցնում է Վիքթոր Հիլկոյի «Հնդկա– կան Մոգերը» պոէմին եւ Պիւթակորսւսի «Լուգ– րեցիոս»ին, մեծ իւորհրդագէտներին»։ Վիքթոր Համբաըձումեան նոյն թեըթի նոյն թիլին մէջ ըսած է.– «Շիրազր մեր սրտից է իւօսում, ինչք ան ւսզգային., այնքան համամարդկային է նա»։ Ուիյիամ Սաբոյեան նոյն էջեբուն վբայ բ– սած է– «Շիրսւգր մեծ սւաւլսւնդ մըն է։ Անիկա մի մեծ, մեծ անուն ունի եւ մենք շատ կր գնահա¬ տենք անոր գոյութիւնը։ Ան տաղանդ է, եւ մենք պէտք է եպարտ զգանք եւ մեծ պատիւ համարենք անոր հետ ծանօթ ըլլալը։ Շիրազր շւստ իրաւացի է, որ Արարատ կ՛ուզէ։ Որովհետեւ ամէն հայ մէկ Արարատ է եւ Արարատ ըսել՝ հայ ըսել է։ Եւ Շիրսւզ մեծ գործ կ՚ընէ իր այդ ձգտումով ամրողշ սւշիւար– հի հայերուն համար։ Անիկա մեծ աստղ մըն է»։ Նիկոլա Տիխինով ռուս բանաստեղծը- միշտ նոյն տեղը– ըսած է.– «Շիրազր հիանալի, հզօր, յորդածաւալ մի ձայնի տէր բանաստեղծ է, ոչ թէ կեանքի ան–
10
