Էջ:Յուշեր անկրկնելի Շիրազէն, Թորոս Թորանեան.djvu/15

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Ամպեց կորւսւ լուսնկան, Ալւսւելւ մւոէք քուն, Արսւով կ ՛անցնի իմ ճամբսւն՝ Կ՚երթամ եարիս սւուն։ Սէրս գարլսւնի թող մնայ, Սէրս եարիս պէս, ճամբէն պիսւի չիմանայ, Թէ ուր կ՚երթամ ես...։ Մենակ եարս կ՚իմանայ Թէ ուր կ՚երթամ ես, Մէկ էլ ծովակն իմ Վանայ Մօրս աչքի պէս։ Քիչեր գիտեն, որ Շիրազը գրած է նաեւ արձակ։ Արձակի նմոյշ մր տանք եւ մթնպորտ կազմող այս գլուիլը փակենք ու անցնինք մեր հանդիպումներու պատումին...։

                                 ՄԻ ՓԵՏՈԻՐ
                              ԻՄ ԱՐԾԻԻ ԿԵԱՆՔԻՑ

«Միստր բիջերի այդ որբանոցը մի դժնի պատիժ էր սահմանեյ «անուղղեչի» չարերի հա¬ մար, եթէ յանցանքը շատ էր մեծ, օրինակ՝ հաց, կօշիկ կամ սաւան էին գոդացեյ։ Եթէ որբը գողութեան մէջ էր մեղադրւում,

                                  15