Էջ:Պատմութիւն Հայոց, Ագաթանգեղոս.djvu/391

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

378

սեր-մանել զերկիր, զի անդէն եդաւ նմա հրաման, թէ զինչ վարեսցէ (մարդ)՝ զնոյն եւ հնձեսցէ։ Եւ սոյն տըւաւ 'ի խելամտութիւն իմանալ մարդկան զառ 'ի յայտնեօքս 'ի ծածկեալ յաներեւոյթսն սերմանել եւ հնձել. զի ընկալցի յուսով զհամբարսն պատրաստեալս, զի զի՞նչ եւ վաստակեսցէ մարդ Աստուածպաշտութեամբ պատուիրանօքն, անդ 'ի պատրաստեալ հանդերձելումն ընկալցին զպտուղսն։

 Սոյն օրինակ որպէս մշակութիւնն, զի

նախ վարս վարեալս ցելեալս կակղեալս հերձեալս, ակօսաձիգ պատառեալ զերկիրն սեւակոշտեալ, պարարտացուցեալ նախ քրտամբ եւ աշխատութեամբ, հատանիցեն զընդվայր արմատսն, մոլեբոյս տարապարտ աճումն կիզաբոյս բանջարոցն, եւ ապա սերմանել զսերմանիս զօգտակարն ցանից։

 Սոյն օրինակ եւ քարոզութիւն աւետարանին, եթէ ոչ նախ հա-տցէ