Արաբեքումը բարձած կճճներ
Գեղըցին կուզեր գնալ դարնըվեր։
Մեկել ձիանոնցն թողեց սարի գլխին,
Ուզեց՝ որ տանի առջի արաբին։
Խելոք ձին նրան քամակին տարավ,
Որ չի գլորվի սելը, ղաստ արավ։
Սարի գլխիցը ջահել ձիու մեկն
Որ դեռ ոտներումն ուներ բոլոր խելքն,
Ամեն մեկ ոտը փոխելիս՝ անճար
Ձիուն նախատեց, գժվեց չարաչար։
Թուք ու մուր ու ախպ նրա գլխին ածեց,
Ոտները քարին ծեծելով՝ ասեց։
«Հլա մեր գոված ձիուն նայեցե՛ք,
Աստված կսիրե՛ք, ի՞նչպես ա, տեսե՛ք,
