ԷՓԵՄԻԱ- Դո՛ւս արեք, դո՛ւս արեք,
ԱՐՈԻԹԻՆ֊ Դո՛ւս, դո՛ւս, ասում իմ։ (Ծաոաներին) Դո՛ւս արեք, չիք
իմանո՞ւմ։
Ծսաա1ւ1.ւ՝|ւ հաւ-ձւԱկվում են Պեպոյի ւ|րա
ՊԵՊՈ — Դո՞ւս… (՜Օաոաներին նորից մղելով:) Դե՜նը, դե՛նը, (Ծտոա-ները փոքր ինչ հեռանալով, կանգնում ե& դիմացի դոան սսւաջ: ԱրՈւթինին) Փոլդիրս հաշա իս ուտում, ու դո՛ւս էյ իս անում, է՛լի… (Լռություն) Դո՛ւս կԼհամ, դո՜ւս կէհամ, շարես ի՜նչ է, զո՛ւր քունն I, տերը դուն իս էստի… Ամա լավ գիդտցի, պարուն Արութին, էս արարմոմւքր քիզ չի մնա… վհ-րիվն աստուձ կա, քնթեմետ կու հանե քոլ անօրենութինը… (Ծաոաներին հրե,ույ) Դե՚նր, դե՚նր…
1 ուրս Է դնում դիմացի դոնից: Աւ-/էԻԻ'Ւհ— ("էեւդոփ ետեից ձաասներին) Գնացե՛ք, գնացե՛ք հիդը, վունշիշ շտանե, վ՚՚ւնշիչ լփախցնե։
</սււսս<ւ!;ւ՝;ւ 1|ոււ ս 1,ն փալում Պևսրւյյւ ետևից
Տեսիլ Ժ-Ջ
ԱՐՈԻԹԻՆ- է՚սենց էլ լպստա ծ,
՛յո անում Լ 1» փսւլ1/Ր|1 հավաքում
ԷՓեՄրԱ- Գի՞մ է ԷՆ մարթր, թԿ էս ի՛նչ խարար է… էլախտ էլ էնենց վախեցրուց,
ԱՐՈԻԹԻՆ- (քքալերր ծոցր դծելույ) Արի' ու սրապեսներոլն վա'րցկ արա հիմի,
ԷՓԵՄԻԱ- էս ի՞նչ բան է, ախար, շի՚ս ասի՛,
ԱՐՈԻԹԻՆ- Աս,..ուձ վո՛ւ; գի դե նրա գլուխը, քուր իմ մարթու տա~ 1ի, կոսե. յիս ի՞նչ անիմ վուո մարթու է տալի,
ԷՓԵՄԻԱ- Բաւ, էն ի՞նչ էր ասո,մ, թե փու,լիրս հաշա1 իս ուտում,
ԱՐՈԻԹԻՆ- Արա՛, քիմեն չիմ արմրնում, էփեմիա'. փո՚լղ հաշա
ուտիմ ու էն էլ նրա պես մ արթունր', շիս ճան շնում ի՛նձ։
ԷՓԵՄԻԱ— էտ փուղիրր վուր ծո՜ւցղ դրիր, նրա՞նը չէր բա՜. Սարգիս շախմատ մի խաղա
