ԳԻՔՈ- (Գթր ԱՐբո,մ է) Չիս գիդի, թե ի՛նչ օյին էկավ գլուխս,
ՇՈՒՇԱՆ֊ էլ մի՛ ծրծռեցնի, թե քոլ աստռձ կոլ սիրես, Ս-Ո^հակր զցում է ոոսխսփ ւ|րա
ԳԻՔՈ- Չէ' ,ա՜յ, էս սհաթիս, քիշ է մնացի… էա բարաթը վուր տա՛֊ լիս էր օզորմած հոքին, շատ ասի, թե իմ բանը չէ. էգ հանգի ծանդր բիռն, ասի, վրես մի շալկի, ասի, էլ դնջոլթին չիմ կանա ունենա, ասի. ամա չարավ… Հալալ մարթ իս, Գիքո, կոսե, (Լացի ձայնով) զարթնի քիզ ճար չունիմ, կոսե… է՛հ, չարես ի՞նչ էր, դուն ինձ ասա՛, վիկալա բարաթն ո, մե յիբիք-չ՚՚ւրս օրվան էղնեն հոքին էրիտ խի՛ղճը… աստուձ հոքին լու. սավոբե, (Աչքերը սրբելով ե լաց լինելով) բարեխոս ըլի իր Կեկելի համա,
ՇՈՒՇԱՆ- (Աչքերը սրբելով, երկար քաւլվոց է նանում) Ը՛հ, հը՛, հը՛, հը՛…
ԳԻՔՈ- է՛հ, մա՛խլաս, դիփ մահի վոլրթիք ինք… Վո՞լրգի էի՛,
ՇՈՒՇԱՆ֊ Վուր բարաթն էրիտ ջրատարլ,
ԳԻՔՈ֊ Հա՛, էրիտ… Առա, տարա տուն, պահեցի… Մե֊մե մարթ կա խազինա է պահում, յա՛րաբ նրա քունր վո՞ւնց է տանում գիշիրով… Պահեցի… Հին սիգելնիր ,ւնեի էրեկւե֊Պարնի վախտվան… Յիս խո ղարթ-նի մե քոխին ուրիշ վունչիչ չունիմ, ամա էնենց պահում էի էն սիգելնի-րը, մարթոլ խպնդիխան կարթացնիլ էի տալի, դուր էր գալի խոսկիրր… 'է՚ուն չիս տեսի՛, Շուշան..՛ Ջե՛ր աստձու անոլմն է գլխին գրած, իժում Քրիստուսինը, իժում Հոգի սոլրփը. գալիս է, ա ղա ջան, իժում ավետս՚րա֊ նիչնիրը, սրփիրը, գի'փ մե֊մեկ, մե֊մեկ, է՚նղադա օրհնանք, էնղագա րանիր… էհ՛, գնա՜ց դիփ մետի… Հա՜յիփ, հա՚յիփ միր ժամանակ…
ՇՈՒՇԱՆ- էտ խի՛ստ հիռու գնացիր, Գիքո,
ԳԻՔՈ- Հիռու կի չէ, խի՛ստ մոգկացա… Ախար հենց էն սիզելնե-րո՚մը պահեցի էդ բարաթն, է'է Կապեցի, դրի զանդկիս քունջը, բալնիքն Էլ ջիբեմես չէի հիռացնում. Ամիս չէր անցկենա, վուր մե էրկոլ ջեր ղան֊ ղոլկս չէի բաց աբի ու կապուցկս չէի անդղի. Ամանաթի պես գժվար ,Լուն֊ շիչ չկա աշխրքումը, Աստուձ, աստուձ էի անում, վուր Կեկելի բախտը մե վախտի բաց ըլի, ու բաց էլ արավ խոմ աստուձ.., Մե օբ էլ՝ բաց անիմ ղանդուկս, տեսնիմ սազ կապուցկը չկա, Հա՛յ գես, հա՛յ դեն՝ չկա՛, չկա՛, չկա՛… Զարթնի էս՝ մե քանի հատ էլ հնուց, շատ հնուց, ա՛յ, սի֊փուղ ունեի, Լն սի֊փուղն էլ հիդը գում ու կլան է էլի՛, մեկէլ բանիրը կի զանգկումը իր տիղը անշարժ, սաղ-սալամաթ գարսած է… Ախպեր, թե գուզ էկա՜վ, կանֆ հին գրոշնիբն էր տանում, ֆազպ փո՛ւփ էր տարի՛… էրկոլ թուման ավիլ դիփ թազա՝ Նիկաղայի դրդղրդան մանեթն.իր ունեի, թե սատանա մաավ զանգակս, էն վա՞ւնց տոմ, 4/նաց ու գոլս էկավ, վուր մե տիզ ծակ
