Էջ:Ռաֆայել Պատկանյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1.djvu/102

«Ի՞նչ է գծվել այս հիմար բլբուլը,
30 Ի՞նչ է հավաքել չորս դին այս բույլը,
Ի՞նչ է տեսել որ խելքն է թըռցրել,
Ի՞նչ է մթնումը ձեն գլխին գըցել»։
Լըսեց խռպոտ ձայնն՝ աշուղ անցավոր,
Ասաց «Դու՝ եղբայր բու չես հանցավոր.
35 Բըլբուլը հըլու այն մըթնոլորտին,
Որ պատած ունի նորա ամեն դին.
Քեզ վերա էլ այն է միայն ազդում,
Ինչ քո բոլորիքն են շրջապատում.
Նըրան հովանի հոգին բերկրական,
40 Քեզ թախծաբեր են սարսուռք գեճ մըթան»։