Էջ:Ռաֆայել Պատկանյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1.djvu/191

Խընդրեմ, գլուխըս մի՛ տանեք,
Իմ օր֊արևը վըկա,
Խընդրեմ, գլուխըս մի՛ տանեք,
Գըրպանումըս փող չի կա։

   70 Չունիմ պաշտոն, բայց նշանք
Զարդարում են իմ լանջը.
Չարած գործիս գովասանք
Սիրում է իմ ականջը.
Լոկ իմ սուտ փառքի համար
75 Առատությունս կիմացվի,
Լոկ իմ սուտ փառքի համար
Իմ գրպանը կը բացվի։

   Բայց լըրագիրն ասում է.
«Հայն կարոտ է օգնության,
80 Մեր նըպաստին սպասում է
Եղկելի Մայր֊Հայաստանտ».
Խընդրեմ, գլուխըս մի՛ տանեք,
Իմ օր֊արևը վըկա,
Խընդրեմ, գլուխըս մի՛ տանեք,
85 Գըրպանումըս փող չի կա։

   Ձիս թանկագին, սանձակոծ,
Կառքըս բերած Վեննայից,
Երբ մըտնում եմ ես փողոց,
Կրակ թափվում է անիվից.
90 Լոկ իմ պերճության համար
Առատությունս կիմացվի,
Լոկ իմ պերճության համար
Իմ գըրպանը կը բացվի։

   Բայց թե լըսեմ՝ Վանեցին
95 Սոված անցնում է օրը,
Քշել է քուրդըն եղն ու ձին
Ու փըշրել է արորը.
Խընդրեմ, գլուխս մի՛ տանեք,
Իմ օր-արևը վըկա,