Էջ:Ռաֆայել Պատկանյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1.djvu/46

Հետքը անգամ չի մընալու իմ խաչին,
30 Իմ անունը, իմ հիշատակ—կըկորչին.
Բայց կուզեի թողնել այստեղ մի արձան,
Որ դարե դար մընար ամուր, անկործան...
Ես երգեցի երգ ոլորուն ու անուշ,
Իմ քընարի ձայնն էր մեղմիկ ու քընքուշ.
35 Մի՞թե այնքան անգութ կլինի Լետա գետ,
Որ անունըս անգամ կանե նա անհետ։