Էջ:Սայաթ-Նովա, Խաղեր.djvu/66

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

1 (56)

Թաքավուր իս, դի՛վանս արա, յա՜ր, քու արիվըն կու սիրիս,
Նըհախ տիղըն մի՛ բարգանա, շա՜ր, քու արիվըն կու սիրիս,
Կարմիր վարթըս մի՛ փուլ ածի, խա՜ր, քու արիվըն կու սիրիս,
Ուրոր գընաս՝ ինձ էլ հիդըտ տա՛ր, քու արիվըն կու սիրիս:

5 Վարթըն այվընումըն կուլի՝ նամ-նամ արխին սազ ըլիլով,
Կանանչ փոթոլըն բացվիլ է՝ կարմիր ու գուլգազ ըլիլով,
Ամեն ծիտ բըլբուլ չի դառնա՝ վարթին փիանդազ ըլիլով,
Վարթըն ակռըվին մի՛ շանց տա, ծա՜ռ, քու արիվըն կու սիրիս:

Վարթըն մայիսին բաց կուլի, փոթոլըն կու տանին խեչըն,
10 Քանի վուր գուզե թառամի, պետկական է վարթի չեչըն,
Քիզ օսկե ամբարչա պիտի, մի՛ նըստի պըղնձի մեչըն,
Ո՜վ ջավա՛հիր, անգին ալմաս քա՛ր, քու արիվըն կու սիրիս:

Ակռավըն բըլբուլ չի դառնա, քանի գուզե վուր ախ անե,
Ամեն ռանգի վարթի մեչըն կարմիր վարթըն սիրեկան է,
15 Գուղ մարթըն մանգալով գուքա, ձիք կուտա, տակռեն կու հանե,
Մի՛ թողնի հասկըտ քաղելու, բա՜ր, քու արիվըն կու սիրիս:

Բըլբուլըն սարեմեն գուքա, իր լիզվովըն բա՜ղ կանչելով,
Ակըռքնիրըն վեր թափվեցան՝ շատ իլթիմազ, ա՜խ կանչելով,
Սայաթ-Նովեն բեզարիլ է շատ յարանա խա՛ղ կանչելով,
20 Իլթիմազըն է՛սպես կուլի, յա՜ր, քու արիվըն կու սիրիս:

2 (57)


Սուսան-սըմբուլ դաստամազըտ էրեսիտ խափանգ իս արի,
Կավիրըտ օլոր, տար ու բիր, արայիշ՝ գուլհանգ իս արի․