Էջ:Սայաթ-Նովա, Խաղեր.djvu/68

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

[Կամով նընգավ չարի թոռըն],
Քաղից արքիլված խընձորըն,
Խափից Աթամ նախահորըն,
Կերան ու դառան մերկանթամ:

15

Մերկացան ու ամանչեցին,

Փոշման դառան ու լացեցին,
Տերըն վուր էկավ՝ խափեցին.
Թե՝ օցըն էր արավ սիթամ:

Սիթամ արից Տերն էլ, քըշից դըրախտեն,
20 Քանի վուր պատվիրքըն չըպահին թամամ:

Թամամ մութ բըռնից աշխարըն,
Ի՞նչ է Աթամ-Յիվի ճարըն.
Սատանեն գըթավ հընարըն.
Ասաց՝ գուզի՞ք, ձիզ լուս կու տամ:

25

Կու տամ, ասաց՝ գիրըն առավ․

Հորդանանու գիդըն տարավ,
Աթամ վուր էտ շարթըն արավ՝
Նաթիջում դըժուխկ գընաց ջամ:

Ջամ հազար տարի անց, Տերն էկավ աշխար,
30 Ազատից հոքիքըն, բան չըթողից քամ:

Քամ ու նիղ օրիր տեսան շատ:
Ով ունեցավ հույս ու հավատ,
Իղրարին մնացողըն հաստատ
Տերըն կու հիշե ամեն ժամ:

35

Ժամըն ու ժամանակն է նիղ.

Մահըն գուքա ամենան տիղ.
Կու լինի դադաստան ահիղ.
Աղաչիմ Փըրկիչըն՝ հուսամ:

Հուսամ Սայաթ-Նովես, միղկիրըս քավիմ,
40 Թե չէ դադաստանին յիս ի՞նչ ջուղաբ տամ: