որպէս ղի նրանցից բրիստոնեայ գոգհոբա֊
կսքԱիեր պատրաստվեն, դա մի իմաստունն միքսց էր> բայց մի և նոյն ժամանակ ն ա>
•Տ՚յՏ՝ ք համբերողութեան ոգի չը կար, Հայաստանի մեծ վերանորոգիչը շրքում էր ղինոլորական դնդերի Դետ և նբանց աքակցութեամբ էր քանդում Դինը, Դաստատում նորը, գարձբ միանդամա, բռնի էր$ նոր
կբժհի ժողովրդականասցմսյն միչոցները, մնագանդ կրթութեան դորհը, արԴհստական էին, մակերևոյ թային, Կային դպրոցներ, կային ուսուցիչներ և աշակերտներ, բայց մի ամրողք. դարի ընթացքում Հայաստանի մէջ մա,աենագրոաթիւն չառաքացաւ. իսկ ինչ կա֊
րող էր անել քրիստոնէութիւնը աոանց մա տենագրութեան: նշանակում է որ ժողովուրդ դը, իբրև սաոեղձագորձող ոյժ, իր սրտի է մտքի կարոդաւլթեամբ չէր փարաձ իր ըհ
դուԱահ կրօնինէ
Այս է պատճառը որ $քեր հորրորԴ գարը ամբողջովին ներկայացնում է Դեթանո սութեան դանդաղ հոգեվարք և քրիստոեէու թեպն վերին աստիճանի վտանգաւոր ճգնա֊
մամա Մենք տեսնում ենք մի պազտ<քնական, քրիստոնէութիաձւ, որ պաԴվում է արտաքուստ և չէ կարողանում իոբ արմաաներ տարածել ժողովրդի սրտի մէչ, Այս գրութինը շատ պարդ և գեղեցիկ կերպովնկա֊
