ենթարկվում էին խէսա կանոնների, որոնւք հիմքը եկեղեցու գեղ ինասկաթի՛նն ու կրօնի ։ պայծաոութիւնը պսւհպանելն էր Վանքը ՛Իրում էր իբրև աշխարհի ուսուցիչ ե. իբր ե. տԱտեսակտն ոյժէ հոգու փրկութեան գործը նա կապել էր նիլթական զոհարերութիւն ների հետ և ամեն ո՚նեոը ք թագա լորն երից ու իշխաններից սկսած, ն ուիրում էր նրան
ինչ ունէր կալուածներ, ոսկի, արծաթ ք
թանգագին քարեր։ Զարգանում էր կուսա կրօնաթիւնը, զարգանում էին ժողովրդի վրա ազդելու միֆոցները—ճգնաւորութիւնը ամենախիստ ձներով, մասունքների պաշտամունքը, հրաշքներըւ նախապաշարմունքները ֆանաաիկոսութիւնըէ
«Ամրոդ՚չ ժոզովո ւրդը վանական միա |
րասնութեասն նման մի բաԿ դարձրին», ասում է Փաւստոսը, նկարագրելով ներսէսի և նրա |
օգնականների գործոէնէութիւնը։ Աշխարհական կարգերից միայն ամուսնութիւնն էր | Տքնում, Վանքեր և կուսառՍոցներ հիաքնվեցին։
հրա հետ միասին ա մեն ալայն, չափերով հրապարակ հանվեց քրիստոնէութեան վեհագոյն գագ ավարներից մէկը — գթասրտութիւնը, Այստեղ էլ ներսէսը օրինակ էր վերցնում ք՝իւգանդիայից, ուր աղքաւոսւոցները, կելտԱոցևերը և այլ այս տեսակ հի&նարկութի՛նները փոխարինել էին հին աշխարհի
