Մեսրոպը իր աչքի առաք, Այս մաա,ին դանագան կարծիքներ են յայանաված, բայց >ք/ւ՚հվի կը վերցնե՚կք երկուսը, որոնք դիէռա կ ւսն
հիէքքերի Վրա/ են գրված» Մի քանիսներն ա֊
սռւմ են թէ հայոց Լնոյնպէս և վրաց) V/” բե՛նի համար նախատիպ եղել է յոճակսքնը, բայց կսքն և այնպիայիները, որոնք ադհդոլմ՜ ե՛ն թէ պարսից կամ, աւելի ճիշտ ասած, դէնդական և փէհլէվի գրերից ծնվել աքեր (ձ վրաց) տառերը։ Երկու, կողմերն էլ բեբում ե՛ն իրպնց ապացոյցները, համեմատելով մեր տառերի ձևերը յոճակսքն և էրանակսքն տառերի հետ, ցռյց տալով թէ ի՛նչ տառից ինչ կեբպարանաւորութիւն է առաքացել և դարձել լքեսբոպետն տառ»
Թակելով որ դիսքնակսքն հարցը վճ»»Վի
ապադայ բննութիններով, մենք աքեր կողմից՝ կարելի ենբ համարում աւելացնել, որ նայած երկու, կոզաքերի բերած վ/աստերին, հալսքնակսքեութինը աւելի առաքինի կոզէքե է» Ահաինչ ապացոյցԱեր կան. նախ՝ մեր այբուբենի մէք՝ տառերը դասաւորված են ճիշտ այնպէս, ինչպէս յունակսքե այբուբենի ,քէք, մինչդեռ գէնդական այբուբենը բոլորովին ուբիչ դասս,ւորութիւն ոճի, Երկրորդ։ Մեսրոպը ընդունեց ձախ ձեռքից դէպի աքը դրելու սովորութինը, որ եւբօպակսքն ազգերի »քէք ընդոճ— վածն է։ այս ուղդութետմբ դրված աքեր տա—
