Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/210

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

լինե՛ն, որքան էլ հանճարի կնիք կրեն իրանց վրա, դե։ Րաւական չեն մի ժողովրդի մատւայւա որ առաջադիմութիւնը ապահովելու համար Կարելի է տառեր զանել, բայց չը գոր ծադրել նրանց կամ գործադրել միմիայն մի քակի գէպքերում, Այս պէս եղած ժամանակ հետևանքը նոյ՚նը կը լինէր, ինչ տառեր չունեցած ժամանակը, Տառերը դրականութեան համար էին, իսկ դրականութին, չը կար Հայաստանում, Տառերը ուսուցանելու համար էին, բայց նրանց միհոցով ի՝նչ կարելի էր սովորեցնել, երբ չը կար ոչինչ գրաւոր վկ.

Ահա թէ ինչ գործեր էին դեռ Օնում։ Պահանքվում էր աւելի մհծ գործ, տառերը 0ո10 4/Տ» աալիս աներա ժեշտութիւն աւելի շատ եռանդ, աւելի յամառ, երկարաաե աչիւատութիւն գործ դնելու, Եւ այս մեծադւր ծութեասն համար էլ պատրաստ հող կար Հայաստանում։ Մեսրոպի հետ միանում է Աահակր։ Երկուսը մի հոդի, մի միտք դաոած, անրաժստնելի զուգակիցներ են հանդիսանում մաաւոր գործունէութեան մէք. այս տեղից այլ ևս չէ կարելի այդ երկու անունները միաոանց կողքից հեռացներ Առաքին,

նախապատրաստական շրիքեն անցել էր դա տառերի դիւան էր, Այժմ սկսվում էր երկրորդ, աւելի լայնարձակ շրքանը,