մտցրեց իր երեք թոռների՛ս—Վար գան Մամիկոնեէսսթն ճէ նրա երկու եղբայրներին ոէ բիչ նախարարական տոհաքերն էլ աշակերտներ էին տալիս. դրանցից մէկն էր մեր ծանօթ Վահան Սմատունթն։ Բայց գարմաԱալին այս չէէ Խոպ, կորած գիլզերից մարդիկ են դուրս դալիս, որոնք հռչակում են թէ իր$սնց
ե թէ իրանց գիւղի անուն՛ն երբ Ցովսէփ հո
դոցիհք դիողից, ևոնդ երէց Իհաւանք դիւ դից, Արրագամ սարկաւագ Սրած դիւզից և այլն։ Զարմանալխն ահա այս է բոան ժողովրդակա՛ն տարրը, որ մինչև այդ հարկատու էր միայն և այս կամ այն իչխանի հպատակ, գործիքներ է հանում իր միֆից և ազդում է երկրի ւրդհ$սնուր ճակատագրի վրա» Սյս համատարած եռանդուն կրթական գործոէնէութիլԵը հրճոռսԵք է պատճառում՜ Կորիլնին, որ ասում է«Այդ ժամանակ հայոց երանելի և ցանկալի աշխարհը անպայման քքք$սնչելի դար&աւշ։ Սքանչացնում էր այն որ հայ երկիրը, որ մինչե սի,դամ լսած էլ չէր այ՛ն կողմերի անունը, ուր քարոզվել էլ։ քրիստոնէութիւնը, այժմ տ եղեկացաւ այն ամենին, ինչ կատարվել էր այնտեղ։ Իրը։ւ կրօնական մարդ, որ իր ժամպնակը միայն •սչքի առաջ ոմնէր, Կորիւեը կարծում էր թէ միայն այդ օգուտն ոմնեցաւ հայ Ժողովուրդը։ Բայց տառերի գիւտը միայն հրէաստա֊
