Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/230

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

փիլիսոփայութիւձը իր դէմ յարուցել էր եկեղեցական հալածանք և շունչի Վրա

էր։ Վերքապէս կար հպարտ Բիւզանդիան,

որ մահ էր յայտարարել հին կրվելներին էլ աշխատում էր ոչ միայ՜ն յաղթանակ ստեղծել քրիստաէնէութեան համար, այլ և դարձնել նրան բոլոր դիտութիւնների տէր։

Այդ տեղերն այցելեցին հայ ուսանողներըա Ժամանակը, ճիշտ է, փառաւորսերից չէր. Հայաստանցիները պիտի տեսնէին իրասկց երազած Արևմուտքում էլ եկեղեցական ֆանատիկոսութեան բոնկում, որ արտա

յայտվում էր հեթանոսութեան դէմ յարու ցած կոպիտ հալածանքիկերի, նոյնպէս և հողեոր հայրերի միջանց դէմ լարած արիւնահեղ դալերի ու բոնութիւների Չը

պէաք է թագցնել, արևմտեան աշխարհի այղ տրամագրութիւնը յայտնի չափով ազդեց և մերոնց վրա, յայտնի չափով մտաւ ն նր։ւ֊նց մէի Բայց և այդպէս, ախ ուր ժամանակի մի քսքկի դրական կողմերն էլ ահագին նորու թիւններ էին արԱելցիների համար։ ՚հեռ կար մաաւոր մեծ պաշար։ և մերոնք կարող էին իրանց աշխատասիրութեան համար լայն ոճ ընդարձակ դաշտ գտնել։

1նչ էին նրանք սովորում։ Վերոյիչեաչ անանուն հեղինակը իր երնակ։սյութեան մէջ այսպէս է պատկերացնում հալ ուսանողների