հարծէք ասորակա\է սհոչաճԱ
գրութին էք կարգում և իսկսյն ասում էք
որ այս անգթսլթիւնները, սրքպն էշ բարե ոլաշպական մտքով գործւսդրվսւձ լի՛նեն, չե՛ն կարսգ արդարանալ քրիստոնէութեան վեհ գաղափարի աոահ Մխիթարականը այո աըխուր սլատմսլթեան մէջ այն է, որ ա՝նգթոձթիէՖաը Մեսրոպի անճնական յատկութիննե֊
բէց չկ> ՛Պո բղխում էր ժամանակի հասկա
ցողութիններից, որոնք ընդհանուր էի՛ն ամե՛ն տեղ։
Մեզ հասել է և մի ուրիշ փասա, ուր Մեսրոպի հետ նոյ՛ն սկզբունքը պաշտպանող
է ՝բղ1՝ն և Սահակը։ Պրռկլ եպիսկոպոսը,
իմանալով որ նեստօրական մի քանի վար՝դապետներ Հայաստան են գնաքել, թուղթ է դրում Սահակին և Մեսրոպին, խնդրելով նրա՛նց զգուշա՛նալ այդ հերետիկոսների վարգապետսւթիւնից։ Իրանց պատասխանի մէջ ՍահակՂ, ու Մեսրոպը յայտնում են Պրօկլի որ ուղիղ հաւատից խու»որվածներին նրանք չեն խնայում, ոչ միայն հալածում է4»յ այլ ե. մեծամեծ պատիժների ու պաաուհասների են ենթարկում։ Նոյ՛ն միքոցր, և աւելի մեծ չափերով, նրանք առաջարկում են Պրօկլ եպիսկոպոսին, որ աւելի մեծ իշխանութին ոճի, ուրե&և և պարտաւոր է անուղդափառ քրիստոնեաներին մէջ տեղից վերացնել։ Նը
