Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/338

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

•էր նուաճոդի մի բօպէակաե քմահաճոյքկ ասնգամ կարող է հեդեդել երկիրը կոտորողների և. քանդոդների բաղմութեամբ. ուստի նա ՚ իր դօրքերը կենտրօեացրել էր եւրօպական ցամաքում, և ասիական սահմանները հագիլ. էին պաշտպանված,

Սակայն այս հանգամանքը, որքան էլ խոշայր լինի իրը։։ պաստճաո, այեուամենայ֊

նիւ շատ էլ մհ& նշանտակութին չը պիտի աէճենայ պարաւկա֊հայկակասն ըեդհարումի Վերարերմամր Բիլզասնդիայի բէձէահ դէ՚րհԸ •գՍահատելու համար։ Եսամոլութինը բիլգանգականութհան հոդին էր. Եթէ Աաիլչա էI ն1 ԺէԲ> Մարկիանոս կայսրը հայ պատգամաւոլքներին միայն պաշտօնական համակրանք և բարեհաճութիլն կարող էր յայտսել։ ՚ՓադաքակաԱութինը սրսէի և դդացմուեքի գործ չէ, իրական հաչիւների պաշաոժեէութին է։ Ս.յդ հաշխաները, բիլգանգական ըմրէճւողութեամբ, այ1։պէո էին, որ փոխանակ քրիստոնէութիւնը պաշտպանելու Հայաստանում, V. Պսլսի կառավարութինը, իր համար լադ պատաո պատրաստելով, հայ աչխարհի ամենակ՚շաԿաաոր մասը յանՏնեց Պարսկաստանին իրրհ կատարեալ սեփակա նութիւն և շտապեց օրինակ տալ իր հար ևամսին թէ ինչպէս պէտք է քնշել հայերի քա֊

ալաքակպն ինքեուրոյնութիւնը