ճդմուա գեաի մի ափում կահգԽաձ էր ԼԼ՝ բևմւոեէսն Ասիայի վիթխարի պետոթ իլնը է Արհամարհանքով, թեթև պաԱւրա»աո.թեամբ
քէր եկել նա։ Իրանի ամրոգք ռազմական
ճ«քս։ւս.թիէ՝Ե էր երե ում •գաչաի վբա։ Գֆ1ք
այն կոէգմութիաձւն էր, ար կահադահում էր բւսդխվեչ հռօմէակսէն լձգէօնների հետ և
լա ար է՛հեր ով արչալռքնք գործեք ահապատհերի և լեոների աքաա որդի՛ների դէմ։ Հրնգ կական փդերը, Ս ասսքհեա՚նների գվարդիան ֊յսնյաղթելի Մ ատեան գուՅ/գը, պարսկական բաեակի հ§կարոու֊թիւՍն էի՛ն կաաէմէԻսէք»
Եսկ ին։ էր երևում գետի միւյւ ափիս։ Վարդանը կարողացել էր հավաքել 06
, հազար մարդւ ԾեձամասնԱոթիւՏւը կոիւ. էլ,
եկել աոսքԱց ագաա՚րասաութեակ, չոլեենալսվ զէնք »ճ դրահ ա՛նգամ. նրա՛ն դեռ պէաք էր կրթել ոէ վարժեցներ ՎարդաԱը, որքա՛ն նև՝հ բա մ էր մամահԽկը, պատրաստեց ամ
բոխը։
Բայց երկիրը աւելի մհձ պւսւոերադմական ոյմ ունէր և Վարդանի բսքԱակը աւելի ս աույսրաթիլ. պիտի լինէր. և եթէ հեաա՝
քրքրվենք իմանռէլոէ թէ ուր էին միւն ադա֊
I աերազմռդները, պիտի սքնցկէքԱքէ պարսից
կողմը։ . Այդւոևդ էին Վասակը . և նրա համա՝՝ միտ նախարար՛ները իրանց գնդերով. Ես այսպէս, պատրաստվող կ/։ի։ը պխոի չթ՚էբ
