աքեր երկիրը, Ղ՝ուք կը սէեսնէք խաւար և մե ոհլութիւն, գրռւկւսնութիւնլ։ դադարում է, երկիրը վայրե՛նանում է, աեապԽաի փոխվումւ Բայք մէկ էլ նշմարում էք, որ մի փոք բիկ բ՝յ վաովեցհեռաւոր մի խորշում բացվել է դպրոց և մարդիկ գիշ եր֊ցերեկ դիրք են կարդում։ Փոխվում է տեսարաԱը։ Կամաց֊կամաց երնան են դալիս մարդիկ, աշ խարհը ձգտում է դէպի բարեկարգութիէձւ և արիւոա պատմութեան էքերում են աոա֊
լիս մպիա ու յոյս պատճառող երեոյթներւ
Անցանւ բաւհութեան երկաթէ դարերը, նոր ժամպծակքներ լուսացան, երբ ազգերը պիտի մկրտվէին ելրօպակոքն լուսաւորութեան մէքէ Ղ՝րականութինը բաժանվեց եկեդեցուց, աշխարհիկ կերպարանք սաացաւ։ Հայերի առաջ էլ գրված էր լինելԱչ լինելու անողորմ հարցը։ Այդ խորհրգաւոր ժամանակում դարձեալ Մեաւրոպն էր, որ եկալ. մեզ առաջնորղեքոլ դէպի այդ նոր պահպնքըւ Եւ մենք էլ մաանը կրթվող, առաջադի մոգ ազգերի շրքանը,
հազար հինգ հարիւր աարի է ահա, ինչ մեզ հետ է Մեսրոպը։
