Բռկւր իր <քԲաղս<քակրթութեան Պաամու թիւն» նշանաւոր գրքի մէ, քէքկութեպն է/նթ֊
ղրկելով Ասիայի և Աֆրիկայի, առհասաբակ «աք երկիրների հնագոյն քաղաքակբ թութիէՏւըւ այսպէս է բնորոշում նրան. «(քո ղովռրդը համարվում էր ոչինչ, նա ոչինչ ձայն չունէր պետական կառավարոթեան
մէհ, չ մի վերահսկողութիւն այն հարսասութեան վրա, որ իր աշխաաասիրութեան ասրգիլնքն էր։ Նրա միակ գործն էր աշքէձաոել, միակ պարտաւորութիւնըհնազանդվեր Ահա ոլբ է սկիզբը այն տրամագրութե ան դէպի հանգարա, ստրկական հնաղահդութիւնը, որ, ինչպէս մենք գիտենք պաս։֊
մութիւնից, այդպիսի ազգերի յտականիհս էր
միչտ, Այդ հարուստ և պտղատու երկիրներում շա 1/1 են եդեչ փովէոիյութիւներ։ բայ$ ամենքը սկսվել են վեբեից և ոչ ներքեից։ Ռամկավարական տարը բոլորովին չը կար դրանց մէջ, Եղել են բաղմաթիլ պասւեբագմներ թագաւորների, դինաստիաների մէֆ, եդեչ են յեղափոիւութիէներ կառավարութեահ մէջ, յեդափոիյութիւններ արքունիքում, յեդափոխութիւններ գահի վրա, բայց բոլորովին չեն եղել ժողովրդի մէֆ»։
նոյն իսկ այն Վիթխար/՛ 2ւինութիմէները, որոնք այսօր հին աշխարհի պարծասքըն են կագմոէմյ Ալէտք է համարել ժողո
