Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/59

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

մանալի աղգի քաւ/արյ ԼԼրհհքյւէէէ է1 ամենքը մի էին—ռա/ւու կ՛ռեր թագաւորի ռռւաի այնտեղ շեորհքը, ըեգունւսկութիւնը մեծագործութիւնների չէր կարող հասցհել, մինչդեռ, ճ. նասաոակի պատ մթնոլորտում բաղմւսնոլմ էին խոշոր տաղանդները, որոնք թաղաւորում էին մարդկսքկց մաքերի վրա, խաղաղ

կեանքի մէջ հերոսներ էին հանդիսանում,

աջխաաելով հասարակաց բարիքի հհամար,

Փոքը էր այդ աղգր, բայց մեծ ու ուժեղ էր

իր ւսղատ հիՅնարկութիւևներով։

Այստեղ, Տուհասասւնում, Եարօպան էր՜

ւսյնտեղ, Ս.սորեսապնում, Ասիանւ Երկու ա֊

նուեներ, որոԱք միայն աշխարհաղրական միտք չուսեն։ ՚հրանք երկու ոգիներ են, եր֊

կու սկղրոաքներ, էմիմեանց հակառակ, միմեանց բտցասոդ, միմհանց հեւոհսւնհաշտէ Եւ նրսյնը էրարէտ հեառ չը Տքնացինք անտարբեր ու առանձնացած չէին։ Նրանք կւսԵալնեցին իրար հանգէպ, ղինՎեցին էրար դէմւ Սկովեց պայքարը Ասիայի ու Եւրօպայի, Արևելքի ու Արեմոռդքի մէֆ, արիւնոտ պայքար, որ աանքանքների ու սոսկալի ցնցում֊ |

ների մի անվերչ շղթասյ դառնալով, ձգվեց այն ժամսհյաէլւերից մինչե մեր Օրերը և դեռ |

լուծում չէ սաացել։ Սկովեց ԱրևելԼան հար֊

ցը. դա երկու սկդրունքների աիրասլեաու֊

թեան հարցն էր. մի կողմից կուլտուրա, քա