Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/88

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

որ կարոզասԱար ազգարնակութեան համա֊

կրանքները վայելել։ ԼուսաԱյրված ելրօպա

ցէները վարվում էի՛ս հայերի Դետ, ինչպէս

մի բարրարոս ազդի Դեաա ՛հեռ Փսենոփքքնի

զինուորները իըալյռնք էին Դամարում խլել Դսգյերից այն ամնԱր, ինչ Դաւյսնույէ էին։ Հռօմայեցիները յաճախ նենգ և ստոր արարքներով վրդովում էի՛ն Դայերին։ Բաւա կան է միայն յիշեչ Անտօնիոսին, որ ամսաքոզութեան Դանգիպելով պարոկական ար շաւանքի մէջ, իր բարկու թի։ Նր թափեց Տիգ բռ/սի որդի Ար աաւաղգի վրա, որ Դոօմայե ցէ՛սերի դաշնակիցս էր, Խարկութեամբ բըո֊

նելով Արւոաւազդին, ՍՏաւօկիոսը աարալ՝ նրան Եգիպտոս1 իր սիրուԴի Կլէօպատրային սիրաչաԴելու Դամար և սրա կամքով էլ սպանեց անմեղ թագաւորինա

Այդ սաորութիւնը կատաղեցրեց Դայի բին. Արաաւյսզդի որդին Դրամայեց կոտորել Հայաստանում դախվոզ Դոօմայեցիներին, իսկ հոօմը, ի Դարկէ, իր միջոցները ձեռք աոաւ. Հայաստանը ՛նորից խաղաղացնելու Դամար։ Երկրռւմ ծագեցին ներքին խոովութիլեներ, որոնց ժամանակ սպանվեց Արաաւազդի որգին։ Թէև խաղաղվեց երկիրը, թէև Դոօմայ

եցէները տէր Տքնացին, բայց Հայաստսքնոլմ ատելու թիւնը և յիւգդիմութինը Դոօմայեցիների դէմ չը պակասեց։