Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/90

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

որ կարողպնար ազգարԱակութեան Դամակրանքները վայելեր Լուսաւորված եւրօպա

ցի՛ները վարվում էի՛ն հայերի Դեա, ինչպէս մի բարրարոս ազգի 4 ետէ ՛հեռ Փսենոփոնի

էլինուոյէսերը իրաւուԱք էին Դամարում իչել Դայերից այն ամենը, ինչ Դալանում էին. հոօմայեցիները յաճաի, նենգ և սաոր արարքներով վրդովում էին Դայերին։ /սւսօ։ կսև է միաքս յիշել քհսաօեիոսինյ որ սքևաքոզութեան Դանգիպելով պարսկական արչաւանքի մէջ, իր բարկութիւնը թափեց Տիդ բ։սն։ որդի էէրաաւազգի վրա, որ Դնօմայե ցիների դաշնակիցն էր, Խարէութեամբ բըոելով Արտալաղգին, Անսւօնիոսը տարաւ րան Եգիպաոսհ իր սիրուԴի Կլէօպաարային սիրաշաԴելու Դամար և սրա կալիով էլ սպանեց ահ մեզ թագաւորիձ,

Այդ աորութիլՖը կատաղեցրեց Դայերին։ Արաաւազդի որդին Դրամայեց կոաորել ՀայաստաԱում դտԽվոզ Դո օմայեցիներին, իսկ հռօմը/ ի Դարկէէ իր միջոցները ձեոք աոաւ Հայաստանը նորից իազազացնելու Դամար. Երկրռւմ ծագեցին ներքին իռովութիւններ, որոնց ժամանակ սպանվեց Արաաւազդի որդին. Թէև իոսզադվեց երկիրը, թէև Դոօմայեցիները տէր է/նացին, ը այց Հայաստանում աաելո ւթիւնը և ըԱդդիմութիւնը Դոօմայե ցիների դէմ չը պակասեց