- Ունի, բայց նա ի՞նչ ամուսին է, տիկինս միշտ ասում, է. «Ավելի լավ է բոլորովին այրի, քան կես այրի լինել»:
Մեյրին պատմեց, որ երբ պարոն Հյուղը մեկին կանչում է, տիկին Հյուղը դուրս է գալիս և ներս ուղարկում Մեյրիին։
- Գնա ներս - ասում է,- անասունը հուզված է։
- Ես գնում եմ ներս,- շարունակեց Մեյրին,- իսկ տիկինը զզվանքով հեռանում է և գնում պատշգամբ:
Կորիդորում, երբ ես տիկնոջս հանդիպում եմ, ասում է. «խոզ է դարձել, ուրիշ ոչինչ»։
- Բայց պարոն Հյուզը շատ ազնիվ մարդ է, իր տիկնոջ ներկայությամբ ասում է. «Մեյրի, սիրելիս, դու հազար անգամ ավելի արժես, քան իմ կինը»։ Տիկինը կատաղում է, կատաղում է ոչ թե իր ամուսնու վրա, որ պատասխանատուն է ասված խոսքերի, այլ իմ վրա։ Նա մի քանի անգամ ինձ ծեծել է իմ ստացած գովասանքի համար։ Ասում եմ՝ լավ է, որ ես այստեղից հեռանամ, ես եկել եմ պարոն Հյուղին ծառայելու, նա հիվանդ է, դրան էլ համաձայն չէ, պետք է ծառայեմ, բայց չգիտեմ ինչպես պետք է անեմ, որ գովասանքներ չստանամ։ Ւսկ պարոն Հյուղը համառությամբ կրկնում է. «Մեյրի, դու սև ես, բայց հոգիդ սպիտակ է, իմ կինն սպիտակ է, բայց հոգին սև է»։ Մի քանի անգամ խնդրեցի պարոն Հյուզից ինձ չգովաբանել, բայց նա ավելի կատաղեց, նա երեկ մինչև անգամ ասաց տիկնոջ ներկայության. «Եթե ես լավանամ, պետք է գցեմ իմ կնոջը և մի նեգր, բարի աղջկա հետ ամուսնանամ»։ Ես գիտեմ, տիկինս սպասում է, որ իր ուղած մի բանը մի քիչ ուշ կատարեմ, որ նա ինձ ծեծի։
- Թո՛ղ ալդ բնակարանը, Մեյրի,- ասացի,- և գնա մի ուրիշ տեղ աշխատելու, եթե ես կին ունենայի, քեզ կվերցնեի մեզ մոտ։
- Ոչ, ուրիշ տեղ չեմ գնա, ես խոսք եմ տվել պ. Հյուզին՝ խնամել իրեն, մինչև լավանա կամ մեռնի։
Մեյրին այս խոսքերն արտասանեց այնպիսի վճռականությամբ, որ այլևս ոչ մի առաջարկություն չարի։
- Դու բարի աղջիկ ես, Մեյրի,- ասացի։ Մեյրին վեր կացավ և՝
- Բարի գիշեր,- ասաց։
- Բարի գիշեր։
