Էջ:Վահան Թոթովենց, Ամերիկա.djvu/209

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

թանկ են, չգիտեմ, թե Ամերիկայում կհաջողեմ թե ոչ, ծախսը մեծ է:

-Շարունակենք խաղալ,-առաջարկեց Բալթաճիսը:

Ես չպատասխանեցի, բայց նշմարեցի, որ Պրոդոբոբոբոբոլոսը հուզվեց և չկարողանալով համբերել աղաղակեց.

-Ես հրաժարվում եմ կանանց միչնորդների հետ քարախաղալ, առավոտյան կխնդրեմ նավապետից փոխել իմ կաբինը:

-Բանն ինչումն է,-զսպված տոնով հարցրեց Բալթաճիսը:

-Ես զզվում եմ,երբ մարդիկ Եվրոպայից աղջիկներ են տեղափոխում Ամերիկա փող վաստակելու համար,-ասաց Պրոդոբոբոբոբոլոսը:

-Ինչ աղջիկներ, ինչ եք խոսում, բացատրեցիք:

-Ապա ինչ մադամներ են,որոնց այս մարդը փոխադարում է Ամերիկա:

Բալթաճիսը և Բրեմըրը սկսեցին լիաթոք և անճոռնի ծիծաղելու: Բրեմըրը հազիվ կարողացավ հասկացնել, որ այդ մադամները էգ շներն են, որոնց Բրեմըրը տանում է Ամերիկա խառնելու ամերիկյան ուրիշ շնային ցեղերի հետ:

Պրոդոբոբոբոբոլոսի բարկությունն իջավ, ամաչեց, ժպտաց, ձեռքը երկարեց Բրեմըրըին և անկեղծությամբ, ներողություն խնդրեց:

-Դու լավ մարդ ես,-պատասխանեց Բրեմըրը,- ներում եմ և ուրախ եմ, որ քեզ հանդիպել եմ իմ կյանքում:

Շարունակեցինք թղթախաղը:

Հանկարծ մի շառաչյուն լսվեց,կաբինեներից մարդիկ դուրս վազեցին, մենք էլ դուրս պրծանք մեր կաբիններից: Կորիդորներում ես հանդիպեցի այն մարդկանց, որոնք վախեցած ետ էին դառնում: Նրանք սարսափից ահաբեկված դեմքեր ունեին: Շատերը մինչև անգամ աղաղակում էին:

-Փախեք,փախեք:

Ցամաքի այդ միամիտ մարդիկ կարծում էին,որ կարելի է նավից և ծովից փախչել: Ես միայն ցանկանում էի տեսնել մի որևէ նավաստու դեմք. դա իսկույն կպարզեր բտանգ էա թե ոչ:

Սանդուղքերներով վեր բարձրանալիս ինձ այնպես թվաց,